مسئله عفاف و حجاب؛ پرداختن به معلول‌ها یا علت‌ها؟!

گیلان نوا : سلام خدا بر مرحوم آیت الله حائری شیرازی که چنین فرمود: “از اذان گفتن غافل نباشید…اذان شما یک اثر دیگری دارد. شما می‌توانید مسألۀ بدحجابی را به طور غیر مستقیم حل کنید. بوی اسلام که آمد، بوی اذان که آمد، صدای اذان که بلند شد، یک عده بلند می‌شوند و می‌روند وضو می‌گیرند و نماز می‌خوانند. شما می‌خواهید مسئله حجاب را با گفتن حل کنید، توی روی خودش بگویید و حل کنید، اما این گاهی جواب نمی‌دهد. غنچۀ گل را با دست باز نمی‌کنند! اگر غنچۀ گل را با دست باز کنند، گل دیگر گل نمی‌شود، گل را باید گذاشت تا خودش باز شود. این امور را باید مثل گل آبش بدهی، هوایش را درست کنید؛ خودش به موقع باز می‌شود”.

🔹 علاوه بر صدا (اینجا آوای ملکوتی اذان)، موارد مهم دیگری نظیر بو، ساختار فیزیکی یا کالبدی و … نیز بر حس ما از محیط تاثیرگذار است و مجموعه این عوامل سبب شکل‌گیری برداشتهای مختلف ما(معنوی، خنثی یا غیرمعنوی) از محیط می‌شود و نوع برداشت ما نیز بر نحوه رفتار ما در آن محیط کاملا موثر است. معنای “كُلٌّ يَعمَلُ عَلىٰ شاكلَتِه”نیز همین است: “از کوزه همان برون تراود که در اوست”. حالا لطفا به این دو تصویر و رابطه حجاب بانوان با محیط و ساختار فیزیکی آن بیاندیشید. اگر قرار است مسئله‌ عفاف و حجاب به صورت مبنایی حل شود گریزی نداریم جز آنکه بیش و پیش از آنکه به معلول‌هایی نظیر بدحجابی و بی‌حجابی بیاندیشیم، به علل (نظیر بسترهای حجاب‌زدا و عفاف‌زدا) بیاندیشیم و به تعبیر مرحوم آیت الله حائری هوایش را درست کنیم تا خودش به موقع باز شود.