پیروزی زودرس انقلاب در آستانه‌اشرفیه و تسخیر سه روزه شهر

شهرستان آستانه‌اشرفیه از گذشته تاکنون یکی از شهرهای سیاسی مهم گیلان و حتی کشور بوده که در دوران مبارزه با رژیم طاغوت و چه بعد از انقلاب و در دوران دفاع مقدس اتفاقات بسیار تاریخی و عظیمی را رقم‌ زدند.

در چند سال اخیر همگان‌ با شنیدن نام ۹ دی به یاد حماسه ۹ دی مردم ایران در سال ۸۸ میفتند، ولی اگر کمی به حافظه تاریخی خود رجوع کنند، مهم‌ترین چیزی که از تاریخ روزهای انقلاب به یادشان بیاید، واقعه ۹ دی در شهرهای قم، مشهد و چند شهر دیگر کشور است، اما کمتر کسی درباره حماسه نهم دی‌ماه سال ۱۳۵۷ در شهرستان آستانه‌اشرفیه می‌داند.

در دوران رژیم طاغوت شهرستان آستانه‌اشرفیه به‌واسطه وجود مرقد مبارک حضرت سلطان سید جلال‌الدین اشرف (ع) برادر بزرگ‌تر امام رضا (ع)  و همچنین حضور آیت‌الله ضیایی یکی از انقلابیون فعال در این شهر، سبب شده بود تا این شهر به‌عنوان کانونی برای فعالیت‌های انقلابیون گیلان به‌خصوص شهرستان‌های شرقی این استان تبدیل شود و مسجد جامع آستانه‌اشرفیه محل تجمع نیروهای انقلابی بود که سخنرانان مطرحی از سراسر استان و کشور برای سخنرانی به این مسجد می‌آمدند و این مسجد هسته اصلی تحرکات انقلابی در آن زمان بود که قرار بسیاری از سخنرانی‌ها و تجمعات اعتراض‌آمیز از همین مکان به گوش افراد می‌رسید.

همین امر منجر شد تا نیروهای ساواک، گارد شاهنشاهی و شهربانی نگاه خاص و سیاسی به این شهر داشته باشند و همواره شاهد حکومت نظامی‌های بسیار در آستانه‌اشرفیه باشیم.

شهرستان آستانه‌اشرفیه در دوران پیش از پیروزی انقلاب اسلامی اقدامات بسیار زیادی در راستای مبارزه با رژیم ستم‌شاهی انجام داده بود که یکی از مهم‌ترین این اقدامات حماسه ۹ دی سال ۵۷ در این شهر بود.

در ۹ دی سال ۵۷ مقرر شده بود یک تجمع اعتراض‌آمیز نسبت به رژیم پهلوی در صحن حضرت سلطان سید جلال‌الدین اشرف (ع) برگزار شود؛ ولی از صبح همان روز شهر آستانه‌اشرفیه به‌واسطه حضور بسیار مأموران حکومتی و شهربانی کاملاً امنیتی شده بود.

علی‌رغم حضور بیمار نیروهای امنیتی و شهربانی در آستانه‌اشرفیه، لحظه به لحظه به حضور تجمع کنندگان و مردمان معترض افزوده می‌شد و آنان با سر دادن‌شعارهایی نسبت به عملکرد رژیم منحوس پهلوی اعتراض کردند که در نهایت منجر به درگیری با نیروهای امنیتی و شهربانی شد.

بعد از درگیری میان نیروهای امنیتی با مردم و شلیک گاز اشک آور، می‌توان گفت شهر به حالت حکومت نظامی و خالی از سکنه در آمد.

مأموران رژیم پهلوی و گارد شاهنشاهی این فرصت را غنیمت شمرده و به منظور انتقام و زهر چشم گرفتن از انقلابیون بیش از ۷۰ باب مغازه که در زمین‌های اطراف حرم مطهر واقع شده بودند و همچنین منزل محل سکونت آیت‌الله ضیایی که معروف به «خانه صاحب‌الزمانی» بود را به آتش کشیده و خسارات زیادی را به مردم شهر و کسبه وارد کردند.

این اقدام ناجوانمردانه مأموران رژیم پهلوی سبب شد تا خشم مردم و انقلابیون شهرستان آستانه‌اشرفیه به جوش آمده و در نهایت در اقدامی انقلابی مقر کلانتری و شهربانی شهرستان آستانه‌اشرفیه را تسخیر کرده و حضرت آیت‌الله ضیایی را نیز به مکان دیگری منتقل کردند.

پس از این اتفاق انقلابیون شهرستان آستانه‌اشرفیه از ۹ دی سال ۵۷ به مدت سه شبانه‌روز امنیت شهر به دست نیروهای انقلابی افتاد و مأموران رژیم پهلوی جرئت ورود به شهر را نداشته و با در محل شهربانی خود را حبس کرده بودند.

در این سه روز علاوه بر تأمین امنیت مردم، فراهم‌آوردن مایحتاج اولیه شهروندان نیز به عهده نیروهای انقلابی بود که به علت شدت سرما، مشکل سوخت‌رسانی هم وجود داشت ولی مردم که با انقلابیون همراه بودند، به یکدیگر کمک می‌کردند تا شرایط به‌خوبی سپری شود.

نیروهای انقلابی در شهر آستانه‌اشرفیه اجازه ورود و خروج هیچ فردی جز زوار حرم مطهر حضرت سلطان سید جلال‌الدین اشرف (ع) را به شهر نمی‌دادند، لذا مأموران ساواک، شهربانی و ساواک از این فرصت استفاده کرده و در صبح روز ۱۲ دی‌ماه حدود ساعت ۱۰ صبح همراه چند اتوبوس و در پوشش زائر وارد شهرستان آستانه‌اشرفیه شده و حوالی ظهر که شروع به پاک‌سازی منازل و مناطق مختلف کردند و با آتش‌زدن ۷۰ ‌باب مغازه جوانان انقلابی را مشغول خاموش‌کردن منازل مردم کرده و در نهایت پس از سه شبانه‌روز امنیت شهر را در دست گرفتند.