رتبه دوم ایران در مصرف…. طنزی تلخ
به گزارش گیلان نوا ؛ طبق گفته یک تولیدکننده لوازم آرایشی، ایران در مصرف لوازم آرایشی، رتبه دوم را در جهان دارد. در ابتدا شاید با شنیدن این خبر تأسف بخورید و با خود بگویید چرا نصف پولی را که خرج لوازم آرایشی میکنند، خرج فقرا نمیکنند. اما اشتباه نکنید، اولا فقط پول هیأت و مکه و کربلا را باید خرج فقرا کرد، بازی را خراب نکنید. دوما مصرف بالای لوازم آرایشی ابعاد کاملاً عمیق و استراتژیک دارد که اگر از آنها غفلت شود، خسارات سنگینی به کشور وارد میشود. به برخی از این ابعاد اشاره میکنیم.
بعد جوانی جمعیت مملکت: از آنجا که یکی از روشهای مهم آشنایی برای ازدواج، واسطههای خیر هستند که در موقعیتهای مختلفی مانند مهمانیها، عروسیها، مجالس جشن و عزا و… دست به شکار کیسهای مناسب برای ازدواج میزنند و کیس مذکور را به یک کیس دیگر وصل میکنند؛ خیلی مهم است که کیسهای محترم (اعم از پسر و دختر) به وضع ظاهری خود برسند. چرا که با وجود همه پیشرفتهای علمی و تکنولوژیک بشریت، همچنان عقل بشر به چشمش است. لذا اگر چشم واسطههای خیر کیسی را نگیرد، سرانه ازدواج پایین آمده، سن ازدواج بالا میرود (بالاتر از اینی که هست) و ضربهای مهلک به آینده کشور میخورد.
بعد علمی و پژوهشی مملکت: بر همگان مبرهن است بعد از ترم اول دانشگاه که کنجکاوی و هیجان دانشجویان ترمک نازنین فروکش میکند، عامل اصلی جذب برخی دانشجویان به کلاسها خوشتیپ کردن و نشان دادن تیپ و ظاهرشان به یکدیگر است. طبیعی است در صورت حذف لوازم آرایشی، پروسه خوشتیپسازی کاملاً سخت و طاقتفرسا و چهبسا ناممکن خواهد بود. در نتیجه دانشجویان مذکور پس از مدتی نسبت به تحصیل و کسب علم بیانگیزه شده و ول میکنند و میروند. لذا برای پیشرفت علم در کشور استفاده از لوازم آرایشی ناگزیر است.
بعد حقوق بشری مملکت: طبق مشاهدات میدانی نگارنده و حتی کسانی غیر از نگارنده، بخش غلیظی از مصرفکنندگان لوازم آرایشی، پسران و مردان سرزمینم هستند. از آنجا که هرگونه برنامهای برای کاهش مصرف مواد آرایشی ابتدا باید از قشر مظلوم مذکر شروع شود (از بانوان محترم که نمیشود توقع داشت مصرف مواد آرایشی را کاهش دهند)، در نتیجه امکان اینکه نهادهای حقوق بشری ما را به عدم رعایت تساوی حقوق زن و مرد و ظلم به مردان متهم کنند، خیلی زیاد است. لذا در این هاگیر و واگیر چه کاری است که مصرف مواد آرایشی را کاهش دهیم و استراتژی مملکت را به خطر بیندازیم؟
ارسال دیدگاه
مجموع دیدگاهها : 0در انتظار بررسی : 0انتشار یافته : 0