تخریب سینما انقلاب رشت

خداحافظ سینما انقلاب رشت

 اسفندماه ۱۳۹۹ خبری در رسانه‌های محلی مبنی بر تبدیل سینما انقلاب رشت به «پردیس سینمایی» منتشر شد. خبری به نقل از شهردار وقت که نوید می داد سینما انقلاب با تغییرکاربری فرهنگی جدید دوباره متولد می شود اما صبح روز شنبه ۲۰ آبان ماه، شهروندان شاهد تخریب سینما انقلاب در ابتدای خیابان امام رشت بودند. تخریب سینما انقلاب به نوعی تخریب خاطرات جوانی شان بود، روزهایی که بهترین و به روزترین فیلم ها از آن اکران می شد.

 

اسفندماه ۱۳۹۹ خبری در رسانه‌های محلی مبنی بر تبدیل سینما انقلاب رشت به «پردیس سینمایی» منتشر شد. خبری به نقل از شهردار وقت که نوید می داد سینما انقلاب با تغییرکاربری فرهنگی جدید دوباره متولد می شود اما صبح روز شنبه ۲۰ آبان ماه، شهروندان شاهد تخریب سینما انقلاب در ابتدای خیابان امام رشت بودند. تخریب سینما انقلاب به نوعی تخریب خاطرات جوانی شان بود، روزهایی که بهترین و به روزترین فیلم ها از آن اکران می شد.

این سینما درست کنار نخستین داروخانه شبانه روزی کشور یعنی داروخانه کارون قرار داشت و بعد از تخریب کارون، حالا سینما انقلاب نیز به تاریخ پیوست.

امروز لودری زردرنگ دیوارهای سینما انقلاب را می بلعید. تخریبی که با مجوز شهرداری رشت صورت می گرفت. اینکه مالک چه برنامه ای برای آینده ملکش دارد، بی خبریم. اما در شرایطی که حمایتی از حوزه فرهنگی در سطح کلان صورت نمی گیرد، نمی توان از مسئولان استانی انتظاری داشت و اگر در کسوت مالک به قضاوت بنشینیم، کسی حاضر نیست بهترین موقعیت ملک تجاری خود را در مرکز شهر و نزدیک به بازار، بی استفاده رها کند و به وعده های تبلیغاتی شهردار و شورای شهر برای تبدیل سینما انقلاب به پردیس سینمایی امیدوار بماند.

سینمای ابتدای خیابان امام، همچون نخستین خیابان رشت، ۳ بار اسمش تغییر کرد. این سینما در دهه ۱۳۳۰ به نام سینما سیروس بود. بعدها نامش به کوروش تغییر کرد و بعد از انقلاب ۱۳۵۷ نامش سینما انقلاب شد.

سینما انقلاب چهارمین سینمایی بود که در رشت ساخته شد و بنا بر منابع مکتوب «زمین سینما متعلق به خاندان فضل الله رضا تعلق داشت و ساختمان آن را سرکیس بالاسانیان در سال ۱۳۰۶ بنا نهاد.» (نک سینما در گیلان از آغاز تا سال ۱۳۵۷، کریم کوچکی زاد).

شادوران کریم کوچکی زاد همچنین می نویسد: «شادروان ژرژ گرجی به نگارنده گفته است که این سینما در سال ۱۳۰۶ ساخته شده و قبلا بخشی از کافه لقانته فرد بود که در آن ساز و آواز هم اجرا می شد. آیدین آغداشلو، گرافیست معروف گیلانی می گوید که معمار این سینما پدرش بوده است. وی در حدود سال ۱۳۲۶ فیلم عربی لیلا در شب بارانی را با شرکت سامیه جمال و فرید الاطرش در این سینما دیده بود.

زمین و ساختمان سینما سیروس را بعدها “نروند و بئاتریس بالاسانیان”خریدند، و  سال ها بعد نیز سهمی از آن را فریدون پرینوش خرید.

گرمابه گلشن در جنوب این سینما قرار داشت و از راه فاضلاب آن حیوانات موذی وارد سالن سینما می شدند. این وضع تا دهه ۴۰ ادامه داشت. بعدها سینما با بتون بازسازی و گرمابه به پاساژ نگین تبدیل شد. در سمت شمال سینما در بالای داروخانه کارون، کافه ژاله قرار داشت که زمانی محل ترنم ارکسترهای محلی، آکروبات و ژیمناستیک و حرکات نمایشی بود.

این سینما در سال ۱۳۳۵ پرده نمایش خود را به شکل اسکوپ تغییر داد و مردم رشت نخستین بار یک فیلم رنگی و سینما اسکوپ(عریض) را در این سینما دیدند».

با حفر دالان در دل نقش های طلایی سینما انقلاب و تخریب سینما توسط این لودر، خاطره اکران فیلم‌هایی همچون؛ الهه خورشید، قضاوت با شمشیر است، جنگ و صلح، سرگیجه و زنگ ها برای که به صدا درمی آیند، به خاطره ها می پیوندد. همانند نام سیروس که جوانترها آن را به یاد ندارد.