آرش فهمیده عنوان کرد

حق پخش بازی‌های ملوان، حق باشگاه است

مالک ملوان طی پیامی به مناسبت سال نو نوشت: پایه و اساس ورزش حرفه‌ای توی دنیا، پخش تلویزیونی و صداوسیما، در کنار فقدان مرجعیت خبری، به فقدان مرجعیت نقش ورزشی تلویزیون هم دچاره. حق پخش، درآمدزایی ورزشی تیم‌ها و ورزشکاران، یه حق معلق مونده است.

 آرش فهمیده که این فصل مسؤولیت بخش مالی تیم ملوان را برعهده داشته و همچنین توانسته از نظر مدیریتی این تیم را به نقطه خوبی برساند، به مناسبت نوروز پیامی اینستاگرامی را خطاب به هواداران این تیم منتشر کرده است. در این پیام او به روند حضورش در باشگاه ملوان اشاره کرده اما شاید نکته مهمتر این پیام، جایی باشد که او صراحتا گفته امکان تیم‌داری یک نفره ملوان وجود ندارد و در صورت ادامه شرایط فعلی حق‌پخش تلویزیونی و عدم حمایت از سوی مسؤولان شهری و استانی، او نمی‌تواند مسؤولیتش را ادامه بدهد. او همچنین به فقدان امکانات ملوان اشاره کرده و گفته که به تنهایی نمی‌تواند این باشگاه را به نقطه صفر برساند تا به این شکل از مسؤولان گیلان و انزلی درخواست کند که به مشکلات این تیم رسیدگی کنند. بخشی از یادداشت آرش فهمیده را بخوانید:
پارسال این روزها، سال نو بود و من هم مثل همه هواداران قدیمی ملوان، نگران اتفاقات آخر فصل بودم. ظاهرا همه چیز مثل قبل بود و یک سال عادی شروع شده بود. حتی از ذهنم نمی‌گذشت که دو سه ماه بعدش، فرصتی دست بده که در خدمت تیم محبوبم باشم. این فرصت، موقعیتی بود که کلی چیز فراموش شده به یاد آورده شه و یه بخش‌هایی از انزلی که به خواب زمستونی طولانی رفته بود، بیدار بشه. فرصت اینکه جرقه بخوره و جوونای انزلی‌چی یادشون بیاد که خیلی از انبوه کارهای روی زمین مونده، در واقع کارهای خودمونه، یادمون بیاد که از پس مدیریت‌های کلانِ شهری و ملی برمیاییم و می‌تونیم با حداقل امکانات و زیر ساخت‌ها، چیزی پایین‌تر از صفر، در بالاترین سطح فوتبال با بالاترین استانداردها کار کنیم.
حالا یه سال نو دیگه است، بیاین قرار بذاریم که دیگه عادی بودن در هنگام در اوج نبودن رو نپذیریم؛ من فوتبالی و ملوانش رو می‌گم. فقدان زیرساخت ورزشی، نبود زمین بازی، نداشتن استادیوم آبرومند، عدم وجود زمین و کمپ تمرینی و درگیرِ اولیه‌های قبل از نقطه صفر بودن، عادی نیست. وقتی توی همین کشور، از محل منابع ملی، کمپ و زمین تمرین اول و دوم، استادیوم دوم و سوم توی شهرهای دیگه ساختن و دارن می‌سازن (البته مبارک هموطنانمون). من از همه مردم شهر و استان، همه مسئولان و تصمیم‌سازها، خواهش دارم که سال ۱۴۰۳ رو با یه ملوانی تموم کنیم که جور همه چیزش رو، تنها اسم بزرگ و عشق هواداراش نکشه. ملوانی داشته باشیم که حداقل‌های این اسم و این همه عشق رو داشته باشه. یه استادیوم، یه کمپ و زمین تمرین، چیزهاییه که با داشتنش تازه به نقطه صفر می‌رسیم. وقتی مهدی تارتار به خانواده بزرگ ملوان پیوست، باهم دست دادیم و عهد کردیم و لحظه به لحظه سال رو بهش پایبند بودیم. من به نوبه خودم به تک تک تعهدات پایبند خواهم بود و در این سال جدید، از طرف و به نمایندگی از خانواده بزرگ ملوان، به تمام هواداران قول می‌دم تمام تیم‌ها با تمام وجود تا آخرین لحظه از آخرین بازی سال خواهند جنگید. من به عنوان کوچکترین برادر یادآوری می‌کنم که فصل‌های بعد و بعدتری در راهه و ملوان مثل خود زندگی جاریه. ملوان نمی‌تونه فقط یه فصل نفس بکشه، این قطع و وصل شدن جریان تنفس ملوان دیگه نمی‌تونه تکرار بشه. پایه و اساس ورزش حرفه‌ای توی دنیا، پخش تلویزیونی و صداوسیما، در کنار فقدان مرجعیت خبری، به فقدان مرجعیت نقش ورزشی تلویزیون هم دچاره. حق پخش، درآمدزایی ورزشی تیم‌ها و ورزشکاران، یه حق معلق مونده است.
ملوان مثل هر تیم دیگه‌ای، توی فوتبالی که درآمد نداره، یه نفره نمی‌تونه اداره بشه و تیمی برای تمام فصول باشه؛ هرچه هم که اون یه نفر تمام داشته‌هاش در زندگی رو بیاره وسط و هرچقدر هم عشق و معرفت هوادارا پشت تیم باشه. ملوان مال همه انزلی و گیلانه و داره توی لیگ برتر، میلیون‌ها ایرانی رو نمایندگی می‌کنه. پس خواهش می‌کنم همه خدمتگزارای ملت، در این سال جدید حضور واقعی داشته باشن تا ملوان رو به نقطه صفر برسونیم.